Two of us [NC] :: Chapter5
[Kyuhyun X Sungmin]
ร่างสูงตามขึ้นเตียงไป เขาขึ้นคร่อมทับร่างอวบแบบแนบชิด ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ ทำให้รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
“ คุณซองมิน...”
“ อะไร ” ใบหน้าสวยหลบไปอีกทางหนึ่ง ใกล้กันมากขนาดนี้ เขาไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายเลย
“ มองตาผมสิครับ ” มือหนาจับใบหน้าสวยให้หันมา
ดวงตากลมคู่สวยช่างน่าหลงใหลในสายตาคมของร่างสูง มันสะกดใจเขาไว้อยู่หมัด ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเองก็สะกดใจคนที่นอนอยู่ด้านใต้ไว้เช่นกัน
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบจูบกันอย่างโหยหาและเนิ่นนาน ลิ้นอุ่นชิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากหวาน ควานหาความหวานอย่างกระหายและเกี่ยวประสานหยอกล้อกับลิ้นชิ้นบางอย่างเพลิดเพลิน
มือหนาเลื่อนมาปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายและตัวเองออกจนหมด
ไม่นานร่างสองร่างก็เปลือยเปล่านอนกอดกันอย่างแนบชิด
ร่างสูงใช้ริมฝีปากอิ่มขบกัดที่ใบหูและเลื่อนลงมาไซ้ที่ลำคอขาวเนียน เขาฝากรอยรักสีแดงไว้ทั่ว กลิ่นกายที่หอมหวนของร่างอวบ ยิ่งทำให้เขาดูดเม้มแรงขึ้นไปเท่านั้น
“ อื้อ...อะ...อะ...อา ” เสียงครางที่หวานหูดังก้องไม่หยุดในหัวของร่างสูง มันสร้างความพอใจให้เขาอย่างมากมาย
มือเรียวสวยคว้าแผ่นไหล่กว้างเป็นที่รองรับอารมณ์รักที่ร้อนแรงและความต้องการในตัวของร่างสูงของซองมิน
คยูฮยอนไล่จูบจากบริเวณหน้าอกมาถึงบริเวณท้องน้อย เขาทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น ยอดอกสีชมพูถูกดูดและเลียไปมาอย่างรุนแรง สร้างความเสียวซ่านให้ร่างอวบเป็นอย่างมาก จนซองมินต้องบิดกายอยู่อย่างนั้นเพื่อถ่ายเทอารมณ์รักที่คลั่งเต็มที่ ปากอิ่มได้ลิ้มรสหวานภายในร่างอวบนี้อย่างยาวนาน
ขาของร่างสูงแทรกกลางเข้ามาระหว่างขาของร่างอวบ มือหนาชันขาขาวขึ้น และลูบไล้ส่วนที่เป็นขาอ่อนขึ้นๆลงๆ ก่อนที่จะเลื่อนมากุมแก่นกายของคนตัวเล็ก
“ อ๊ะ!!! คยูฮยอน...”
“ เรียกชื่อผมอีกสิครับ ” ร่างสูงลูบแท่งสีเนื้อนั้นไปมา ก่อนที่จะจับขยับรูดขึ้นรูดลงอย่างแรงและเร็ว
“ คยูฮยอน...คยูฮยอน...ฉันไม่ไหวแล้ว!!! อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ
” สุดเสียงของร่างอวบ
เขาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอย่างพรั่งพรูและก็ถูกดูดกลืนจนหมด
ขาของร่างสูงแทรกกลางขาของร่างอวบและชันขาขาวขึ้นอีกครั้ง เขาดันแก่นกายของตนเข้าไปในช่องทางรักสีสวยจนมิด และขยับเข้าออกรัวเร็ว จนร่างอวบร้องเสียงครางลั่น มันเจ็บปวดแต่ก็ทำให้สุขสม มือเรียวสวยจิกเล็บจนเป็นรอยแดงยาวไปทั่วไหล่กว้าง แสดงถึงอารมณ์รักอันร้อนรุ่มที่กำลังพุ่งสูง
“ รู้สึกดีมั้ยครับ...” เสียงแหบพร่าเอื้อนเอ่ยถามคนใต้ร่าง
“ รู้สึกดีมากเลย...อ๊ะ...อ๊า...” เสียงใสที่สั่นเครือร้องตอบ เขานอนหอบอยู่ภายใต้ร่างสูงนี้ คนตัวเล็กโยกร่างไปมาตามแรงกระแทกของร่างสูง
“ อยากขึ้นมาอยู่ข้างบนมั้ยครับ...คุณซองมิน ”
“ อยากสิ...” ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มน่ารัก ทำท่าอ้าแขนรอเหมือนอยากให้อุ้ม ออดอ้อนคนตรงหน้ามากมาย
คนตัวสูงใช้มือหนาช้อนร่างของคนตัวเล็กขึ้นมาคร่อมส่วนที่เป็นแก่นกายของเขาที่ยังขยับเข้าออก
แต่จังหวะช้ากว่าเดิมเพื่อให้คนตัวเล็กเริ่มชินกับการอยู่ข้างบน มือเรียวสวยเอื้อมมาโอบรอบคอของร่างสูง
ริมฝีปากสวยจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากอิ่ม
ไล่จูบลงมาจนถึงซอกคอ
สัมผัสที่ร่างอวบมอบให้อีกฝ่ายอบอุ่นและอ่อนโยนเหลือเกิน
เพราะความน่ารักและท่าทางออดอ้อนของซองมิน
ทำให้คยูฮยอนอดไม่ได้ที่จะเชยใบหน้าหล่อขึ้นมามองที่ใบหน้าสวยอย่างหลงใหล ก่อนที่จะใช้ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงไป ลิ้นชิ้นอุ่นตวัดเกี่ยวกับลิ้นชิ้นบางดูดหาความหอมหวานในโพรงปากอีกครั้ง ยิ่งจูบก็รู้สึกยิ่งหวาน
ความหวานของปากเล็กทำให้เขายิ่งอยากจูบให้ลึกกว่านี้อีก ในขณะที่สะโพกมนของคนตัวเล็กยังโยกและขยับไปตามแรงกระแทกไม่หยุด
ยิ่งกระแทกแรงเท่าไหร่ ช่องทางรักก็ยิ่งหดตัวและตอดรัดสิ่งนั้นมากขึ้นเท่านั้น
จังหวะรักอันร้อนแรงทำให้อารมณ์รักของร่างสูงมีมากและอัดแน่น จนเขาอยากจะปลดปล่อยมันเต็มที่แล้ว
เมื่อร่างสูงกระแทกจังหวะสุดท้าย
น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มที่ในช่องทางรักนั่น จังหวะเดียวกันนั้นร่างอวบก็ปล่อยมันเลอะไปทั่วบนหน้าท้องของร่างสูง แก่นกายค่อยๆถอยออกมาในขณะเดียวกันเขาก็พยายามประคองร่างของคนตัวเล็กไว้
ซองมินกอดคยูฮยอนแน่น ใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่กว้าง
“ คยูฮยอน...ฉันรักนายจังเลย ”
“ ผมก็รักคุณซองมินครับ ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู
“ ฉันมีความสุขมากๆเลยนะที่มีนายอยู่กับฉัน...ขอบใจนะ ”
“ ครับ...อยู่ด้วยกันไปนานๆนะครับ ”
“ ไม่ใช่แค่นานๆ ตลอดไปเลยต่างหาก ฉันจะไม่ปล่อยมือนายไปไหนทั้งนั้น นายอย่าปล่อยมือฉันไปก็แล้วกัน เพราะหัวใจฉันจะไม่ให้ใครอีกแล้ว นอกจากคยูฮยอนคนนี้คนเดียว เข้าใจมั้ย ”
“ เข้าใจครับ ”
“ ดีมาก ”
“ คุณซองมิน...ผมมีเรื่องสำคัญที่อยากให้คุณรู้ไว้ครับ ”
“ อะไรเหรอ ”
“ ผมเป็นของคุณคนเดียว
คุณก็เป็นของผมคนเดียว
เราเป็นของกันและกันนะครับ ” ใบหน้าหล่อยิ้มอย่างเป็นสุขใจ เขาพูดด้วยอารมณ์สดใส
“ รู้แล้วหน่า...” เสียงใสๆประชด ทำไมต้องบอกเรื่องที่เขารู้ด้วยนะ ใบหน้าสวยปรากฏสีแดงอมชมพูระเรื่อ แสดงถึงว่าเขาเขินมากแค่ไหน
“ งั้นก็อย่าลืมนะครับ ”
“ ฉันจะจำให้ขึ้นใจเลย ”
“ ขอบคุณครับ ”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตามอ่านได้ที่ http://my.dek-d.com/hua-yang/writer/view.php?id=754036
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น