***Love,or not ???***[NC] :: Chapter1
[Kyuhyun X Sungmin]
“ คุณจะทำอะไร...อย่าเข้ามานะ
” ซองมินถอยหลังหนีจนแนบติดกับผนังโซฟา เพราะเขาถอยอีกฝ่ายก็ยิ่งเดินใกล้เข้ามา
“ นายได้รู้แน่...ซองมิน
” คยูฮยอนกระตุกยิ้มเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าหวาดกลัวเขา ยังไม่เริ่มต้นนายก็กลัวแล้วเหรอ คนเก่งแต่ปากอย่างนายมันก็เก่งได้แค่นี้แหละ
มือใหญ่รวบข้อมือเล็กดึงร่างซองมินให้ตามเขาเข้าห้องนอนไป
ร่างอวบถูกเหวี่ยงลงบนเตียงใหญ่อย่างแรงจนตัวงอเพราะรู้สึกจุก ร่างสูงไม่รอช้าเขาผลักคนตัวเล็กนอนลงแนบกับเตียงนุ่มโดยมีร่างของคร่อมอยู่ มือใหญ่ล็อกแขนทั้งสองข้างของอีกฝ่ายอย่างแน่นหนา
“ อ๊ะ!
ปล่อยนะ...”
“ ฉันไม่ปล่อยนายไปหรอก...ซองมิน
ฉันจะทำให้นายกลายเป็นคนของฉันอย่างที่นายต้องการไง ” คยูฮยอนแกล้งยื่นหน้ามาพูดใกล้คนหน้าสวย
สายตาคมมองโลมเลียไปทั่วบริเวณนั้น
“ ไม่ใช่นะ...อย่า...อื้อ..อ..”
ซองมินจะหันหน้าหลบไปอีกทาง
แต่ก็ไม่ทัน เมื่อริมฝีปากหนากดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง
รุนแรง และอุกอาจ
กลีบปากหนาไล้จูบที่ปากอิ่ม
ก่อนจะลามไปทั่วพวงแก้มและลงมาต่อที่ซอกคอขาว ใบหน้าหล่อสูดดมกลิ่นหอมหวานอันเย้ายวนภายใต้ร่างนี้ ความรู้สึกหลงใหลเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว มันเชิญชวนเขายิ่งนัก
“
ซองมิน...ทำไมร่างกายนายมันถึงน่าลิ้มรสนัก
นายโทษฉันไม่ได้นะ
ผิดที่นายยั่วให้ฉันเกิดอารมณ์เอง ” คยูฮยอนไม่คิดโทษตัวเองเลยแม้แต่น้อย เขากระซิกเบาๆที่ซอกคอขาวอันหอมหวานอย่างพอใจ
ร่างอวบที่ขัดขืนอะไรไม่ได้
ทำได้แค่ดิ้นไปดิ้นมาเพื่อระบายความเจ็บแสบที่เกิดขึ้นที่ริมฝีปากสวย เมื่อปากอิ่มถูกกดจูบอย่างจาบจ้วง ทั้งถูกฟันคมขบกัดและดูดอย่างหนัก จนปากแทบจะปริแตก มันเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน เขาโดนหนักจนต้องเผยริมฝีปากออก
ร่างสูงที่ยังคงรุกหนักไม่เลิกใช้โอกาสนี้สอดลิ้นชิ้นหนาอุ่นเข้าไป แต่ยังไม่ทันทำอะไรก็ถูกฟันของอีกฝ่ายขบกัดลงมา
เพราะทนไม่ได้กับคนบนร่างที่เอาแต่ใจจูบเขารุนแรงอย่างไม่ปรานี คยูฮยอนที่โดนอย่างนั้น ผละตัวออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะมองใบหน้าสวยด้วยความโกรธ
“ ชอบรุนแรง...ก็ไม่บอก เดี๋ยวฉันจะจัดให้สมใจนายก็แล้วกัน ”
“ อย่านะ...คุณคยู
!!! ” ปากเล็กร้องห้ามปราม เมื่อเขาถูกมือใหญ่ดึงเสื้อที่ใส่ออกอย่างแรง จนเสื้อตัวบางแทบขาด ร่างอวบถอยหนี
แต่ก็ไม่พ้น
กางเกงขายาวถูกถอดออกจนพ้นขาขาวเนียนไป
ทั้งตัวเหลือเพียงชั้นในชิ้นเดียวที่ปกปิดเท่านั้น
คนตัวเล็กที่หมดหนทางสู้ถอยหลังหนีอีกครั้งถอยไปจนสุดหัวเตียง ซองมินตัวสั่น เขากลัวๆมากจริงๆ กลัวจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
คยูฮยอนไม่ละความพยายาม ถึงแม้ว่าจะเห็นอีกฝ่ายถอยหนี เขาตามไปจนร่างของตัวเองคร่อมซองมินได้ ก่อนที่จะดึงชั้นในตัวนั้นออกและโยนทิ้งไปไกล ร่างสูงกดร่างอวบนอนลงบนเตียงอีกครั้ง สายตาคมมองคนข้างใต้ที่ตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดเลยสักชิ้นอย่างหลงใหล
ร่างของซองมินที่ขาวๆอวบๆผิวเนียนๆดึงดูดใจคยูฮยอนคนนี้นัก
“ อย่า...ฮึก...ฮือ...อื้อ
”
ซองมินร้องขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว
เมื่อคยูฮยอนเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของเขาอีกครั้ง
ปากหนาดูดเม้มและโลมเลียลิ้มรสความหวานอย่างดุดันจนขึ้นเป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆทั่วบริเวณที่ผ่านไป คนตัวเล็กสะดุ้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อลิ้นชิ้นหนาอุ่นเลื่อนมาที่ปลายซอกคอ สัมผัสนี้ทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมา
ไม่นานมือใหญ่ก็เริ่มบีบและคลึงหน้าอกของร่างอวบไปมาอย่างชอบใจ
ก่อนที่จะเคลื่อนกลีบปากหนาเข้าครอบครองยอดอกสีชมพู เขาดูดและขบกัดจนตุ่มไตทั้งสองบวมขึ้นมา
เสียงหวานๆร้องห้ามซึ่งปนไปกับเสียงครางมันยิ่งทำให้อารมณ์ดิบของคนฟังอย่างคยูฮยอนพลุ่งพล่าน
หนุ่มหล่อที่ตั้งใจว่าจะมีเซ็กส์แค่กับคนที่เขารักและจะแต่งงานด้วยเท่านั้น กลับอยากปลดปล่อยความใคร่ที่มีอยู่เต็มเปี่ยมบนร่างของอีกคนผู้ที่เขารู้สึกเกลียดเป็นที่สุด เขาลืมความตั้งใจเดิมของตัวเองไปจนหมด
สิ่งที่ต้องการที่สุดในตอนนี้คือการปลดปล่อยความใคร่ของตัวเองให้เร็วที่สุด
มือใหญ่ลูบไล้หน้าท้องขาวไปมาจนเลื่อนมาถึงบริเวณท้องน้อย ยิ่งทำให้คนตัวเล็กเสียวขึ้นไปอีก เพียงไม่กี่เสี้ยวเวลา แก่นกายของซองมินก็ถูกมือใหญ่เข้ากอบกุม ร่างสูงรูดขึ้นรูดลงจนมันแข็งสู้มือ
ซองมินรีบเอามือเล็กหยุดการกระทำของมือที่กำลังปลุกอารมณ์เขาอยู่
“ อ๊ะ...อ๊า...อ๊า..อย่าจับตรงนั้น...
”
ซองมินครางออกมาอย่างอ่อนแรง
หายใจเหนื่อยหอบด้วยความรู้สึกแปลกๆที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
อารมณ์ที่คั่งอยู่ในร่างเขามันคืออะไรงั้นเหรอ ทำไมเขาถึงควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลย ทำไมมันถึงตอบสนองคนตรงหน้านัก ทั้งน่าหงุดหงิดและน่าอาย
ถึงปากจะร้องห้ามแต่ดันมีเสียงครางน่าเกลียดๆหลุดออกมา
“ ไม่ได้หรอก...มันแข็งขึ้นมาแล้ว...ฮึๆ”
ใบหน้าหล่อของคยูฮยอนปรากฏยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก สายตาคมมองอีกฝ่ายอย่างเยาะเย้ยและดูถูก ซองมินนายต้องการขนาดนี้แล้วยังจะปฏิเสธอีก นายน่ะทำตัวเองน่าสมเพชที่สุด
“ คุณคยู...พอเถอะ...ฮึก...ฮึก
” ซองมินร้องวอนขออย่างสุดเสียง แต่คยูฮยอนกลับยิ่งบีบเน้นและรูดเร็วขึ้นไปอีก
จนร่างอวบบิดเร่าไปมาเพื่อถ่ายเทความเสียวซ่าน
มือเล็กทั้งผลักและใช้กำปั้นเล็กทุบหน้าอกของร่างสูงสุดแรง แต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
เมื่อทำอะไรคยูฮยอนไม่ได้
มือเล็กเปลี่ยนมาจิกหมอนและผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ ซองมินเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะปลดปล่อย
เพราะการปลุกเร้าของร่างสูงทำให้เขารู้สึกอึดอัด เมื่อใกล้จะถึงจุดนั้น มือใหญ่ก็หยุดเอาดื้อๆ
ทำให้ร่างที่นอนอยู่บิดกายเร่าไปมาเพราะอารมณ์ที่มันคั่งค้างอยู่ข้างใน คยูฮยอนมองมาอย่างชอบใจ ใบหน้าหล่อยิ้มให้กับปฏิกิริยาตอบสนองของซองมิน มือหนาแกล้งลูบไล้ที่ขาขาวเนียนของอีกคน
ก่อนที่จะจับแยกออกและแทรกเข้ามาตรงกลาง
นิ้วเรียวยาวสองสามนิ้วถูกสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบของซองมิน
สายตาคมมองอาการกระตุกของอีกฝ่ายอย่างไร้ซึ่งความเห็นใจและความสงสาร
“ เจ็บ...ฉันเจ็บ...ฮึก...อื้อ...อ๊ะ
” ซองมินร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เขายันกายขึ้นนั่ง กำปั้นเล็กทุบไหล่กว้างอย่างรัวๆ เพื่อให้คยูฮยอนเลิกทำร้ายเขาสักที ใบหน้าสวยขาวซีดและเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ คนตัวเล็กถูกกดร่างให้นอนลงไป
ไม่เท่านั้นนิ้วเรียวยาวยังถูกเพิ่มจำนวนและขยับเข้าออกเร็วยิ่งขึ้น มันหนักหน่วงและรุนแรงเหลือเกิน
เมื่อช่องทางนั้นเริ่มชื้นได้ที่ คยูฮยอนปลดกางเกงของเขาออกลงแค่ครึ่ง ร่างสูงจับแก่นกายของตัวเองบีบคลึงไปมา ก่อนที่จะเอาส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางสีชมพูจนสุด
ตากลมคู่สวยเบิกกว้าง ร่างอวบผวาลุกขึ้นนั่ง ทั้งทุบทั้งจิกข่วนทั้งผลักอกแกร่งของอีกคน เพื่อให้ออกไปจากตัวเขา แต่ก็ถูกกดให้นอนลงไปอีกเช่นเดิม
คยูฮยอนกำลังมีความสุขที่ได้เล่นสนุกกับร่างของซองมินโดยไม่สนว่าคนใต้ร่างเขาจะเจ็บและทรมานแค่ไหน
ตอนนี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นและไม่ต้องการให้คนตัวเล็กมาขัดเขาด้วย
ความคับแคบของช่องทางร้อนทำให้คยูฮยอนครางเสียงต่ำออกมา
มันกระตุ้นอารมณ์ในกายร่างสูงให้เพิ่มสูงขึ้น
แก่นกายขยับเข้าออกช้าๆก่อนที่จะเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น ยิ่งเร็วช่องทางร้อนก็ยิ่งตอดรัดแรงขึ้น
ความเสียวซ่านจากการถูกเสียดสีมันยิ่งทำให้ความสุขสมในอารมณ์พุ่งขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่
“ ฮึก...ฮือ...อื้อ...ฉันเจ็บ...เจ็บ...ได้โปรดเอาออกไป...ออกไป
”
ปากเล็กอ้อนวอนด้วยเสียงที่เหนื่อยหอบ
ร่างอวบสั่นไหวไปตามแรงกระแทก
มือเล็กจิกลงที่ไหล่กว้างและข่วนเป็นทางยาวไปมาอยู่หลายครั้ง เรียวขาขาวแยกกว้างขึ้นเพื่อลดความเจ็บปวดที่ได้รับจากการถูกรุกรานอย่างรุนแรงและอุกอาจ
ซองมินร้องครวญกระท่อนกระแท่น
เมื่อถูกกระแทกเข้าด้วยแรงที่มีมากมายของอีกฝ่ายจนร่างกายสะเทือนไปแทบทั้งร่าง ความเจ็บปวดเริ่มถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่ต้องการมัน ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย เกลียดทั้งคยูฮยอนที่เอาแต่ใจเกลียดทั้งร่างกายตัวเองที่ไม่ยอมเชื่อฟังเขาสักนิด
“ อืม...อืม...อ่า...อ่า...อ...
” คยูฮยอนครางอย่างเป็นสุข
เขาสุขสมในอารมณ์บนความทุกข์ของซองมิน
ร่างสูงกระแทกเข้ามาโดยไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดง่ายๆ ยิ่งกระแทกก็ยิ่งเพิ่มความเสียวกระสันจากการที่ถูกช่องทางแคบสีชมพูบีบรัด
เสียงครางหวานปนเสียงกายร้อนที่กระทบกันยิ่งทำให้อารมณ์ดิบพุ่งสูงขึ้นแบบฉุดไม่อยู่
“ อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...อ..อ...ฮึก...ฮื้อ..”
“ ร้องดังกว่านี้อีกสิ...ซองมิน
”
“ ไม่...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อ...อ
” ปากของซองมินปฏิเสธ
แต่ไม่เท่าไหร่ก็หลุดเสียงครางแย่ๆออกมาจนได้ ใบหน้าสวยเบือนหน้าหนีใบหน้าหล่อของอีกคนที่กำลังมีความสุขบนร่างกายเขา
ความอึดอัดตรงปลายแก่นกาย ทำให้คยูฮยอนอยากจะปลดปล่อยมันเต็มที่
โดยไม่สนว่าคนข้างใต้จะรับความรุนแรงจากการกระแทกของเขาไหวมั้ย ร่างสูงกระแทกเข้าไปจนสุดแล้วถอนออกมาจนร่างอวบผวาสั่นไปทั้งตัว
ก่อนจะกระแทกเข้าอย่างถี่และเร็วไร้ซึ่งความเมตตาปราณีใดๆทั้งสิ้น
ร่างอวบสั้นไหวไปทั้งร่าง มันเจ็บปวดเหลือเกิน เกินกว่าที่เขาจะทนได้แล้ว หัวใจเต้นเร็วและรัวกับ
ร่างกายที่เจ็บเหมือนร่างกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
ขาขาวเนียนอ่อนแรง
จนเมื่อยล้าและเจ็บไปทั้งสะโพกมน
คนตัวเล็กหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอีกคนที่ยังทำร้ายเขาไม่หยุด สติที่มีมันเริ่มเลือนลางลงไปทุกที
คุณคยูฮยอน...ทำไมถึงโหดร้ายอย่างนี้ ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย มีความสุขบนความทุกข์ของฉันมากใช่มั้ย สักวันฉันจะทำให้คุณทุกข์ยิ่งกว่าฉันอีก ฉันเกลียดคุณ...คุณคยูฮยอน...
ซองมินละเมอเพ้อขึ้นมาในใจ
ก่อนที่ตากลมคู่สวยจะถูกปิดลง
เขาสลบหมดสติไป
คยูฮยอนทีไม่ได้สนใจอะไรกระแทกจังหวะสุดท้าย
เขากระตุกให้ของเหลวสีขาวขุ่นปล่อยออกมาภายในช่องทางร้อนนั้น มันมีปริมาณมากจนไหลล้นปนไปกับเลือดเลอะบนที่นอน เมื่อสุขสมอย่างที่ใจต้องการ ร่างสูงถอดแก่นกายของตนออก
ใบหน้าหล่อเงยมามองร่างอวบที่นอนแน่นิ่งอยู่
“ สลบไปตั้งแต่ตอนไหนกัน...ซองมิน...ซองมิน
”
มือใหญ่ตบแก้มใสของอีกคนเบาๆ
เมื่อคนตัวเล็กไม่ตอบสนองกลับ
ทำให้เขาแน่ใจแล้วว่าอีกคนสลบไปจริงๆ
สายตาคมมองร่างขาวอวบที่มีรอยแดงเป็นจ้ำอยู่เต็มตัวอันเกิดจากการกระทำของเขาอย่างพอใจ แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ที่อีกคนสลบไปก่อน
ไม่งั้นเขาคงจะมีเวลาเล่นสนุกกับร่างของอีกฝ่ายมากกว่านี้
คยูฮยอนที่ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดติดใจร่างกายของซองมินโดยไม่รู้ตัว นิ้วเรียวยาวไกล่เกลี่ยไปทั่วบนใบหน้าสวย
มือใหญ่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของคนที่นอนหลับใหลอยู่ ก่อนที่จะเดินจากไป...
“ ซองมิน...เกมของเรายังไม่จบแค่นี้หรอก ฉันไม่ยอมปล่อยนายไปง่ายๆ เมื่อนายอยากก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน นายก็ต้องร่วมเล่นเกมนี้ไปฉันด้วย จนกว่าเราจะได้ผู้ชนะที่แท้จริง ” ร่างสูงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์กับคำพูดที่ไม่ธรรมดาจากความคิดของเขาเอง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตามอ่านได้ที่ http://my.dek-d.com/hua-yang/writer/view.php?id=781477
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น